دریا به دریا
روشنترین تلاقی آیینه و آب، در آوازهای روشن شهر زمزمه میشود و دو بهار، توأمان،
در فصلی گم شده در تاریخ، از راه میرسند و باهم پیوند میخورند.
این سپردن دست عروسی به تکیه گاهی یک مرد نیست؛
این سپردن انسان است به حریم بی انتهای عصمت
این پیامبر صلی الله علیه و آله نیست که دخترش را به علی علیه السلام می سپارد؛
این خداست که اختیار و اعتبار بشر را به علی و زهرا علیهماالسلام وامی نهد . . .
شب پیوند مرتضی و فاطمه علیهماالسلام نیست،
بلکه امشب، شب تجدید یگانگی انسان با ذات خداست
و مبارک باد بر همه کائنات، این لبخد بی زوال پروردگار در گستره خلقت خویش...
قد و بالای علی از چشم زهرا دیدنی است وای وقتی می رسد دریا به دریا دیدنی است
ماه در امواج دریا دیدنی تر می شود قد زهرا با علی فهمیدنی تر می شود
نام علی و فاطمه علیهماالسلام
لب ها رابه شادی وا داشته است
نوبت عاشقی را در چشم های اکنون می شود خواند
سرود یکدلی در گیسوان نخلستان پیچیده است . . .
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی شب پیوند الهی علی و زهرا
